Светлый фон
Wickham С Arjava A. Price N., Graslund В. Anderson Stamnes A Iversen F Sigl М. et al Buntgen U. et al Toohey M. et al. Dull Robert A. et al

Строки о гибели луны взяты из «Прорицания вёльвы», входящего в Сноррову Эдду (глава 12) в переводе Джесса Байока. Перевод Калевалы выполнил Дж. М. Босли — Bosley J. М. Oxford: Oxford University Press, 1989, а стихи из более ранней версии цитируются по: Peabody Magoun F. The Old Kalevala and Certain Antecedents. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1969.

Bosley J. М Peabody Magoun F

Саамам посвящено немало научных трудов. Об их общей истории см.: Hansen L. I., Olsen В. Samernes historie fram til 1750. Oslo: Cappelen, 2004; история саамов в более широком контексте: Ojala С.-G. Sami Prehistories: The Politics of Archaeology and Identity in Northernmost Europe. Uppsala: University of Uppsala, 2009. Важнейшая работа о саамской идентичности и ритуалах — Fossum В. Förfädernas land: en arkeologisk studie av rituella lämningar i Såpmi, 300 fKr–1600 eKr. Umeå: Umeå University, 2006. Классическая работа о взаимодействии саамов и скандинавов — Möten i gränsland: samer och germaner i Mellanskandinavien / Ed. I. Zachrisson. Stockholm: Statens Historiska Museum, 1997; см. также Price N. Drum-Time and Viking Age: Såmi-Norse identities in early medieval Scandinavia // Identities and Cultural Contacts in the Arctic / Ed. M. Appelt, J. Berglund, H. C. Gullov. Copenhagen: National Museum of Denmark, 2000. P. 12–27. Религия саамов и ее соотношение с северными верованиями подробно рассмотрена в: DuBois Т. A. Nordic Religions in the Viking Age. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1999 и в моей книге The Viking Way: Magic and Mind in Late Iron Age Scandinavia, 2-е изд. Oxford: Oxbow, 2019. гл. 4. Во всех перечисленных работах имеются обширные библиографические ссылки.

Hansen L. I., Olsen В. Ojala С.-G. Fossum В. Price N. DuBois Т. A.

Подъем «нового Севера» после кризиса V–VI вв. одним из первых проанализировал Питер Братт — Bratt Р. Makt uttryckt i jord och sten: Stora högar och maktstrukturer i Mälaradalen under järnåldern. Stockholm: Stockholm University, 2008; в этой же работе можно найти статистику, касающуюся монументальных курганов в долине Меларен. Аналогичная картина для Западной Швеции представлена в: Nitenberg A. Härskare i liv och död: social exklusivitet och maktstrategi i Vänerbygd under yngre järnålder. Göteborg: Göteborg University, 2019. Более обширные исследования: Norr S. To Rede and to Rown: Expressions of Early Scandinavian Kingship in Written Sources. Uppsala: University of Uppsala, 1998; Ljungkvist J. En hiar atti rikR: om elit, struktur och ekonomi kring Uppsala och Mälaren under yngre järnålder. Uppsala: Uppsala University, 2006. Неистовыми авантюристами новую знать назвал историк Еай Халсолл (процитировав одного из своих учеников) в книге Halsall G. Warfare and Society in the Barbarian West, 450–900. London: Routledge, 2003. xiii; это прекрасный источник сведений об истории и идеологии этих военных правителей. О том, как происходили аналогичные процессы в Англии и в Европе, см. в: Howe N. Migration and Mythmaking in Anglo-Saxon England. New Haven: Yale University Press, 1989; The Age of Sutton Hoo / Ed. M. Carver. Woodbridge: Boydell, 1992; Carver M. Formative Britain: An Archaeology of Britain, Fifth to Eleventh Century AD. London: Routledge, 2019.