Ку-ку! Ку-ку!
Ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку?!
Будто спрашивала. А вопрос её оставался без ответа.
Ку-ку! Ку-ку!
Ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку?!
А потом, поняв, что её внимательно слушают, она стала добавлять и добавлять слов к потусторонней песне:
Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку, ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку!
Ку-ку! Ку-ку!
Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку, ку-ку!
Ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку, ку-ку!
Ку-ку, ку-ку! Ку-ку, ку-ку, ку-ку, ку-ку, ку-ку?!
И всё будто бы выспрашивала. Разыскивала кого-то. Маялась.
Но нашлись и другие птицы, которые отвечали ей.