Светлый фон
domnach et omnis ubique locus qui dominicus appellatur... in speciale societate Patricii pontificis atque heredis cathedrae eius Aird Machae esse debuerat légend

Падение священного тиса Эо Росса описывается в малоизвестном тексте «Vita S. Lasreani» («Житие Св. Лашрена»), изданном: Acta Sanctorum / Ed. G. Henschenio et D. Papebrochio. Aprilis. T. II. Antverpiae, 1675 (или Venetiis, 1738) (544—547). Житие содержится в поздней рукописи (рукопись Генри Фиц Симона) и было написано не раньше XI в. Текст представляет собой один из вариантов жития св. Лашрена (Laisrén, чаще его уменьшительно называли Mo-Laisse). Этот святой основал монастырь в Летглене (совр. Шон Лохлинн) на юго-западе Лейнстера, на территории, подвластной местной династии И Кеннселайг (Uí Cennselaig). Согласно житийной литературе св. Лашрен дважды бывал в Риме и был проводником римского влияния в Ирландии. Он способствовал принятию римского счета Пасхи в южной части острова. Согласно ольстерским анналам Молаше умер в 639 г. Интересующий нас текст не известен многим исследователям, занимавшимся вопросом. Фрагмент, который мы рассматриваем, описывает уникальный обряд поста с целью свалить древнее священное дерево Эо Росса. Сам священный тис прямо не называется, но по другим источникам, в основном по житию св. Моллинга, становится очевидным, какое дерево обрушил св. Молаше с учениками:

Laisrén Mo-Laisse Uí Cennselaig
Erat in Lagenia taxus quaedam immensa, ad nulla conveniens opera ecclesiastica: quoniam cum totius Hiberniae viri sancti ad ecclesiam inde construendam sibi singulatim eam optarent optinere; tanta erat eis fraternae caritatis reverentia, ut nullus sibi arborem auderet praescindere, quam alterius voto posset amplexam suisse. Ne tamen robur tam nobile frustra videretur excrevisse, statuerunt ut cum suis unusquisque discipulis ad illam accedens, ieiunium Deo cum orationibus exsolveret; quatenus eius vice devotionis caderet, cuius vitam Dominus digniorem iudicaret. Singulis autem apud arborem illam ieiunantibus, movebantur singulae radices illius, et Lasreano cum suis ieiunante illa corruit. Dubitantibus autem ceteris utrum tota Lasreano deberet cedere, eo quod ipsis ieiunantibus radicum motus ruinam eius videretur praeparasse, sancti Pontificis ac Regis tunc Cranmali iudicium elegerunt: qui indicavit, captis venatione cervis duobus arboris tabula imponeretur, et quo ipsi tenderent illuc tota deferretur. Factum est ita, et dirigente Deo cervi tabulam sibi impositam ad monasterium Lethlinense detulerunt, et reliquum arboris illuc allatum est.