Неўшатэль – горад на поўначы Францыі.

Лаверна – старажытнарымская багіня прыбытку, апякунка злодзеяў.

«Адмаўляць тое, што ёсць, і разважаць пра тое, чаго не існуе» – выказванне з рамана Ж.-Ж. Русо «Юлія, або Новая Элаіза».

Скрадзены ліст

Скрадзены ліст

Існуе некалькі спісаў апавядання “Скрадзены ліст” з нязначнымі адрозненнямі. За аснову для гэтага перакладу было ўзятае апошняе прыжыццёвае выданне апавядання 1849 году.

Луцый Анэй Сенека (3 г. да н. э. – 65 г. н. э.) – рымскі філосаф-стоік, паэт і дзяржаўны дзеяч, выхавальнік Нерона.

Джон Абернэці (1764–1831) – знакаміты ангельскі анатам, навуковец і хірург. У яго гонар названая апісаная ім саркома Абернэці.

Франсуа VI дэ Ларашфуко (1613–1680) – французскі пісьменнік і філосаф-мараліст, аўтар “Максімаў” (1665) – зборніка афарызмаў, які ўяўляе кодэкс жыццёвай філасофіі. Жан дэ Лабруер (1645–1696) – гл. каментар да апавядання «Метцэнгерштэйн». Нікало Мак’явэлі (1469–1527) – італьянскі пісьменнік, гісторык і палітычны дзеяч. Асноўную яго працу – трактат “Уладар” – на беларускую мову пераклаў Зміцер Колас. Тамаза Кампанэла (1568–1639) – італьянскі навуковец і пісьменнік. Яго асноўная праца, сацыяльная ўтопія “Горад Сонца”, была напісаная ў 1602 годзе ў вязні.

Неразмеркаванне сярэдняга – класічная памылка ў фармальнай логіцы. Адно з правілаў пабудовы простага катэгарычнага сілагізму кажа, што сярэдні тэрмін павінен быць размеркаваны хаця б у адной з пасылак.

Себасцьен-Рош Нікаля дэ Шамфор (1741–1794) – французскі пісьменнік, мысляр, мараліст, сакратар Якабінскага клуба, аўтар пасмяротна выдадзеных “Максімаў” (1795), адкуль і ўзятая цытата.

Джэйкаб Браянт (1715–1804) – ангельскі навуковец, даследчык міфалогіі, аўтар дзесяцітомнай працы “Новая сістэма, ці Аналіз антычнай міфалогіі” (1774–1776, апошнія шэсць тамоў – 1807), адкуль і ўзятая цытата. Асноўная ідэя працы палягае ў тым, што ўсе рэлігіі свету звязаныя, бо ў аснове ўсіх іх ляжыць адна сістэма бачання свету. Ідэя гэтая выведзеная аўтарам дзякуючы вывучэнню хрысціянскай дактрыны.