Дождж ідзе. На маю галаву. Дождж серабрыставалосы.

I сплывае як ласка i глыбейшыя сэнсы маўклівых нябёсаў.

„Сэнсы маўклівых нябёсаў...” Вы адчуваеце метафізічная скандэнсаванасць, не праясненая падзейнай канкрэтыкай, містычная знакавасць, чар ідэі...Вымаўленасць i непрамоўленасць. Сплаў складанасці i дыстынктоўнасці... Мэтанакіраванасць абстрагаванай думкі.

I ведаю — верай — што раней не было мяне такога. што

Жыццём к жыццю пакліканы, пэўна, цалкам выпадкова

з ланцуга арганікі невядома як доўгага.

... Жыццё...