Алкман (VII ст. на н. э.) – старажытнагрэцкі паэт-лірык. Працытаваны ў эпіграфе ўрывак пасля пераасэнсоўвалі ў сваіх вершах Ё. В. Гётэ («Другая начная песня вандроўніка», на беларускую мову яе перакладалі А. Лойка і С. Ліхадзіеўскі) і М. Ю. Лермантаў.

Заір – старая назва ракі Конга.

Бегемот – маецца на ўвазе міфічная біблейская істота (гл. Кнігу Ёва, 40, 10–19).

Дадона – старажытнагрэцкі горад у Эпіры, у якім знаходзіўся аракул Зеўса, чые адказы расшыфроўваліся па шолаху лістоты дуба.

Востраў феі

Востраў феі

Існуе некалькі спісаў гэтага апавядання. Для перакладу абраная публікацыя ў часопісе “Broadway Journal” 4 кастрычніка 1845 года, змешчаная ў электроннай бібліятэцы “Балтымарскага таварыства Эдгара Алана По” (The Edgar Allan Poe Society of Baltimore) і дапоўненая каментарам № 7 з выдання 1850 году. У першым выданні (чэрвень 1841 году, Graham’s) у эпіграфе замест цытаты з Сервія выкарыстаны верш самога Эдгара По “Санэт да навукі”.

Маўр Сервій Ганарат (Maurus Servius Honoratus) – рымскі граматык канца IV стагоддзя, аўтар каментараў да “Буколік”, “Георгік” і “Энеіды” Вергілія.

Жан Франсуа Мармантэль (Jean-François Marmontel, 1723–1799) – папулярны ў свой час французскі пісьменнік. “Маральныя гісторыі” (Contes Moraux) – адна з самых знакамітых яго прац, апавяданні, у якіх аўтар апісвае норавы грамадства і ўслаўляе дабрадзейнасць.

Пампоній Мэла (Pomponius Mela, 15–60 гг. н. э.) – гл. каментар да апавядання «Падзенне Дому Ашэраў».

«Адзінота – цудоўная рэч, але трэба, каб нехта сказаў вам, што яна цудоўная» – цытата прыведзеная тут недакладна і належыць не Анарэ дэ Бальзаку, як гэта часта памылкова пішуць, а Жану-Луі Гезу дэ Бальзаку (Jean-Louis Guez de Balzac, 1597–1654), французскаму майстру эпісталярнага жанру, і ўзятая з “Dissertations chrétiennes et morales” (1665), XVIII: “Les plaisirs de la vie retirée”. Дакладна цытата выглядае так: “Адзінота – безумоўна, цудоўная рэч, але ўся прыемнасць у тым, каб побач быў нехта, хто адгукнуўся б і час ад часу мог сказаць, што гэта цудоўная рэч” (La solitude est certainement une belle chose, mais il y a plaisir d'avoir quelqu'un qui sache répondre, à qui on puisse dire de temps en temps, que c'est un belle chose). У гэтым выпадку невядома, якога Цымермана падразумяваў тут Эдгар По. Магчыма, маецца на ўвазе Ёган Георг Цымерман (Johann Georg Zimmermann, 1728–1795), швейцарскі філосаф і доктар, аўтар працы “Пра самоту” (Über die Einsamkeit). Аднак гэты Цымерман жыў пазней за Геза дэ Бальзака. Улічваючы частую блытаніну ў атрыбуцыі цытаты, хутчэй за ўсё Эдгар По тут зрабіў памылку.